Obecnie w wielu przypadkach mówi się o chorobach cywilizacyjnych, które wynikają z naszego trybu życia. Takich schorzeń można wymienić kilka, jednak skupimy się przede wszystkim na jaskrze. Jest ona jedną z głównych przyczyn utraty wzroku u człowieka, a sama jej diagnoza bez regularnych wizyt u okulisty jest praktycznie niemożliwa. Często przez długi czas nie daje objawów, które można zaobserwować dopiero w końcowej fazie schorzenia. Czym jest jaskra? Jak ją leczyć? Na te pytania odpowiedzi znajdziesz w poniższym artykule.
Czym jest jaskra?
Z języka łacińskiego glaucoma to zespół kilku schorzeń, mających wspólne cechy. Chodzi przede wszystkim o postępujące zmiany w polu widzenia, ciśnienie śródgałkowe (wewnątrzgałkowe), a także atrofię nerwu wzrokowego. Wszystko to nieleczone może doprowadzić do utraty możliwości widzenia. Przyjmuje się, że nawet połowa z osób posiadających tę chorobę jest zdiagnozowana. Z roku na rok przybywa pacjentów, u których dochodzi do postawienia takiego wskazania. Warto także wiedzieć, że to schorzenie dotyka nie tylko grupę obciążoną czynnikami ryzyka, ale także ludzi w średnim wieku, a więc 40-latków. W pierwszym przypadku chodzi o wskaźniki w postaci pojawiającej się w rodzinie, nadciśnienia oraz zbyt niskiego ciśnienia, a także cukrzycy lub krótkowzroczności.
Objawy jaskry
Tak, jak wspomniano wcześniej, samodzielne zdiagnozowanie tej choroby na wczesnym etapie jest praktycznie niemożliwe. Jaskra nie daje znaczących i zauważalnych zmian takich jak pogorszenie wzroku. Jednak szybko postępuje, niszcząc tym samym nerw wzrokowy, co może skutkować utratą jednego ze zmysłów. Zbyt późna diagnoza zmniejsza szanse na zahamowanie choroby, dlatego należy regularnie przechodzić kontrole okulistyczne, gdzie dokonane zostaną niezbędne pomiary i badania.
Jak zdiagnozować chorobę?
Jedyną skuteczną metodą diagnozy jest wybranie się do lekarza. W trakcie wizyty okulista powinien wykonać następujące badania:
- Gonioskopii (badanie kąta przesączania oka – czy jest on otwarty szeroki lub wąski, czy też zamknięty),
- Tonometrii (pomiar ciśnienia w gałce ocznej),
- Perymetria (badanie pola widzenia – czy nie ma w nim żadnych ubytków)
- HRT (tomografia siatkówki oka – pozwoli na wykrycie anomalii tarczy nerwu oraz rozpoznanie początkowych etapów jaskry).
Metody leczenia jaskry
Jak wspomniano wcześniej, jaskra to zespół różnych schorzeń. Z tego właśnie powodu trudno wybrać tylko jedną metodę leczenia. Co więcej, należy zdawać sobie sprawę z tego, że jego wybór zależy od wielu czynników. Najważniejszymi są rodzaj jaskry, wiek pacjenta, a także wielkość wady wzroku. Możemy wymienić trzy główne metody leczenia:
- Farmakologiczne – na samym początku wykorzystuje się krople, które w swoim składzie posiadają prostaglandyny. Oprócz tego stosuje się również takie substancje, jak m.in. beta-blokery, alfa-2antagoniści czy też inhibitory anhydrazy węglanowej. Ich głównym zadaniem jest przede wszystkim próba ograniczenia wydzielania cieczy wodnistej czy też ułatwienie jej odpływu. W konsekwencji tej metody leczenia ma to dojść do obniżenia ciśnienia wewnątrz gałki.
- Laserowe – są to zazwyczaj bezbolesne operacje. Mają one na celu udrożnienie dróg odpływu cieczy. Leczenie jaskry za pomocą lasera polega na rekrutacji makrofagów w beleczkowaniu i tym samym tworzeniu się nowej i przede wszystkim zdrowej tkanki trabeculum. Warto wiedzieć, że zabieg ten można wykonywać wielokrotnie, ponieważ nie dochodzi w tym przypadku do efektu termicznego.
- Operacyjne – ta metoda leczenia jest wybierana, kiedy inne zawiodły. W trakcie zabiegu chirurgicznego zostaje utworzona droga odpływu cieczy wodnistej, do której dochodzi przez powstanie przetoki w tkance oka. Wycina się jej część w niedrożnym kącie. W konsekwencji dochodzi do powstania tak zwanego pęcherzyka filtracyjnego pod górną powieką. Osoby młode narażone są na jego bliznowacenie, co może doprowadzić do zamknięcia stworzonej drogi odpływu cieczy wodnistej. Dlatego w trakcie operacji podaje się profilaktycznie leki, mające za zadanie zahamować ten proces.
